ارزیابی آمادگی کارگران واحد مونتاژ برای پذیرش حالت صحیح بدن

  زمینه: براساس الگوهای بیومکانیکی، حالت­های بدنی صحیح می‌توانند در پیشگیری از مشکلات اسکلتی - عضلانی و کمردرد سهم مهمی داشته باشند.   هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین سازه‌های نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده با مراحل آمادگی برای رعایت حالت صحیح بدن در کارگران واحد مونتاژ انجام شد.   مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 264 کارگر با میانگین سنی 35 سال از دو کارخانه پارس الکتریک و کاچیران در سال 1388 با روش نمونه­گیری آسان انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسش‌نامه با ویژگی‌های روان‌سنجی مناسب (شامل 5 قسمت اطلاعات جمعیتی، نگرش، کنترل رفتاری متصور، هنجارهای انتزاعی و قصد) به همراه الگوریتم مراحل آمادگی برای رعایت حالت صحیح بدنی در مدت 6 ماه جمع­آوری شد. داده­ها با آنالیز واریانس یک طرفه و مدل‌یابی معادله‌های ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها: همه متغیرها رابطه معنی‌داری در پیش بینی واریانس مراحل آمادگی داشتند و افتراق بین مراحل از نظر متغیرهای انتخاب شده، موفق بود. سازه‌های نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده به طور خطی در مراحل آمادگی افزایش معنی‌داری نشان دادند. مدل‌یابی معادله‌های ساختاری نشان داد که قصد رابطه مستقیم و معنی‌داری با مراحل آمادگی داشت (05/0 > P ) و هنجارهای انتزاعی و کنترل رفتاری متصور نیز علاوه بر رابطه مستقیم و معنی‌دار با قصد، تأثیر خود را از طریق قصد به عنوان سازه میانجی بر مراحل تغییر اعمال ‌می­کردند (05/0 > P ).   نتیجه‌گیری: کنترل رفتاری متصور، هنجارهای انتزاعی و قصد برای فهم تفاوت‌های فردی در مراحل آمادگی برای رعایت حالت‌های بدنی صحیح سودمند هستند و توجه به هنجارهای انتزاعی و ایجاد شبکه حمایتی مدیریتی برای ارتقای رفتاری ایمن ضروری است.